Naar een nieuw maatschappelijk contract tussen overheid, burger en natuurbescherming
De overheid trekt zich steeds meer terug als hoeder van natuur en landschap. Natuurbescherming is daarmee steeds meer een zaak van natuurbeschermingsorganisaties. Dat is opmerkelijk, want het waren halverwege de 19de eeuw juist de nationale overheden die de eerste nationale parken aanwezen. De natuurbeschermingsorganisaties ontstonden pas decennia later.
De staat van natuurbescherming laat sterk te wensen over. Overheid, natuurbeschermingsorganisaties en burgers moeten beter samen werken. Dit boek beschrijft hoe en vooral ook waarom.
Nu staan zij er steeds meer alleen voor. Daartoe zijn ze onvoldoende uitgerust, zo betoogt Tom Bade in dit essay. Dat verklaart waarom de bescherming van natuur en landschap sterk te wensen overlaat. We hebben de overheid hard nodig om de kaders te scheppen.
Maar daarvoor is wel een nieuwe aanpak nodig – geen eenzijdig opgelegd overheidsbeleid. Waar we naartoe moeten, aldus Bade, is een nieuw maatschappelijk contract tussen overheid, natuurbeschermingsorganisaties en burgers. Een contract dat de verschillende agenda’s met elkaar verbindt. Een lastige opgave – maar uiteindelijk zullen alle partijen er voordeel van hebben.
De staat van de natuurbescherming beschrijft helder en indringend hoe we die uitdaging moeten aanpakken – en vooral ook waarom.
